در برخی خبرها آمده است که سری سوم این سریال در حال ساخت است. امیدوارم سری سوم این سریال, نشانگر موفقیت آقای گرفتار در تربیت فرزندان باشد و در این سریال الگوی موفقی را برای تربیت فرزندان و حل تعارضات ارائه بدهند.

می توانیم از ترس آسیب های فضای مجازی، تمام درها را به روی خود و خانواده ببندیم و هر روزنه ای به فضای مجازی را در خانه مسدود کنیم؛ اما تا کی می توان این روند را ادامه داد؟ واقعیت این است که در جامعه امروزی، با نوعی سونامی از جنس رسانه مواجه هستیم. این کتاب تلاشی است برای پاسخ به دغدغه های رسانه ای خانواده ها.

در سبک فرزندپروری آسان‌گیرانه که بخش زیادی از افراد جامعه را تشکیل مي‌دهند، والدین، خود را موظف به برآوردن نیازها و خواسته‌های فرزندان می‌دانند و محدودیت در این سبک جایی ندارند و فرزندان این والدین پرخاشگر، وابسته به دیگران، خودشیفته و... خواهند شد.

پدر و مادرها (و نظام تعلیم و تربیت) نادان، وقتی بچه ها زیاد سوال می کنند، به جای پاسخ دادن (یا فراهم کردن زمینه پیدا کردن پاسخ کودکان)، آنها را متهم به فضولی (و اینکه به تو مربوط نیست، هنوز نرسیدیم، مال پایه های بالاتر است،) می کنند. سوال از حس حقیقت جویی است و باید پرورده شود... شهید مطهری.

برخی فرزندانِ خود را مادی گرا تربیت می کنند و لذا از فرزندان خود در حالی که هنوز زنده هستند مساله تقسیم ارث و این دست موارد را می شنوند. یا دیده شده مادری بیوه که در خانه کوچکی سرپناه گرفته بچه هایش می گویند مال پدرمان بوده، ارث است، بلندشو، می خواهیم تقسیمش کنیم

این کارشناس خانواده گفت: نیاز است شرایطی را فراهم کرد که بچه خود راه درست را انتخاب کند. چرا باید اغلب انگیزه ها و محرک های بچه های ما بیرونی باشد؟ مادرهای هدفمند کمک می کنند فرزندانشان با انگیزه های درونی حرکت کنند

اعمال زور و رفتار قلدرمآبانه در تربیت ممکن است نقش بازدارنده داشته باشد اما اصلاح کننده نیست، ما باید از عنصر عاطفه، محبت، مهربانی و عطوفت در این امر استفاده کنیم

یکی از این کتاب ها به قلم دکتر جواد فیض با عنوان «من و کودک من» است که در آن از تندرستی مادر و کودک در دوران حاملگی سخن گفته است. هرچند این کتاب قدیمی در جای خود حاوی نکات آموزنده ای است اما ناشر حاضر نشده در چاپ های جدید آن دخل و تصرف کرده و آن را متناسب با نیازهای جامعه به روز کند...