من به دلیل تدبیری که کرده بودم، در دل به مأمورین انضباطی می خندیدم. پیروزمندانه جلو رفتم. چشمم به یکی از مأمورین افتاد که تعداد زیادی وسایل آرایشی و کلیپس جمع آوری کرده بود. چند گوشی هم دست خانم معاون بود؛ که خدا به داد صاحبانش برسد. خانم معاون از فرط عصبانیت صورتش قرمز شده بود

بنده که آنقدر سمج بودم در کارهایم، الآن دیگر می توانم بگویم که ناامید شدم و دیگر آن شور و شوق را ندارم که نوشتن را ادامه بدهم. حتی آن خواندن و کنجکاوی های قبلی را ندارم. من نه تنها حمایت نشدم که بعضی از جاها به جای حمایت سرزنش هم شدم...

در شخصیت پردازی این اثر اغراق شده است؛ فاطمه یک دختر همه چیز دان و کاملا بی عیب است که در اغلب موارد جواب همه سوالات را می داند، اشتباه نمی کند و هیچ کس نمی تواند او را نکوهش کند دقیقا همان اشتباهی که در کتاب «دختران آفتاب» اتفاق افتاد...