انسان عقاید و آرمانهای خود را در قالب آیین ها و سنتها ظهور می دهد و با آن زندگی می کند. چهارشنبه سوری را می توان سردسته سنتها و آیین های بی سرپرست و نتیجتا بدسرپرست جای داد. به این جهت که واقعا برای کسانی که در این آیین شرکت می کنند معلوم نیست که دنبال چه معنایی در آن می گردند

اگر یک آرمان شهری داشته باشیم، آن آرمان شهر ترمینال فناست! همانجایی که همه ساک هایشان را می بندند که بروند به سمت حضرت حق و دیگر آرمان شهری نباشد! داستان این است که آدم ها به این نکته برسند و تسلیم حضرت حق بشوند. کمی با این حرف مشکل دارم که امام زمان(عج) می آیند و یک جامعه خیلی خاص درست می کنند

کاربرد یعنی اینکه فعلا این موضوع حال می دهد و ممکن است پنج دقیقه بعد حال ندهد پس آن را رها می کنیم. در دانشگاه های صنعتی فقط کاربرد ملاک می شود و در دانشگاه های علوم انسانی ما اصلا یقین زیر سوال می رود!

شخصیت دکتر مصطفی چمران، شخصیتی است که تا حدی به این لابشرطی نزدیک شده است. ما از یک طرف او را در قامت یک چریک و یک مرد جنگی می بینیم و در طرف دیگر عکسی از او داریم که در مقابل یک گل آفتابگردان ایستاده و تامل کرده...