ابن خَلَّکان (م.۶۸۱ ق.) به حکایتی پرداخته که قابل تامّل و درخور توجّه است و به شکلی ثبتِ نوشتاری و مستند نگاریِ آن روزگاران در عالم حیوانات است؛ ثبت در روزگارانی که دوربین های فیلمبرداری نبود و مستندهای راز بقا مثل امروز تولید نمی شده است