همه آنهایی که از ساعت ۹ مقابل مسجد امام جعفر صادق (ع) جمع شده بودند، دلشان پر از غم بود. غم از دست دادن یک عزیز. عزیزی که روحانی بود، استاد بود، رفیقی که رزمنده بود، امام جماعتی که همراه بود.