ندای اصفهان- زهرا رمضانی (مهندسی کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان)
شاید یکی از پرتکرارترین خبرهایی که هر از چند گاهی در اخبار میشنویم، خبر برگزاری انتخابات در کشورهای مختلف دنیا باشد. با رشد بینش سیاسی مردم دنیا، کمتر حکومتی پیدا میشود که حرف از مردم و دموکراسی نزند؛ حتی حکومتهای سلطنتی هم نمیگویند ما برخلاف میل و صلاح مردم حرکت میکنیم. از طرفی در دنیای امروز دخالت مردم در امور کشور از حقوق مسلم مردم و یکی از ملاک های توسعهیافتگی کشورها است.
اما این موضوع در کشور ما از یک حق طبیعی مردم پا را فراتر گذاشته و چنان که امام خمینی میفرمایند:
«وصیت من به ملت شریف آن است که در تمام انتخابات، چه انتخابات رئیس جمهور و چه نمایندگان مجلس شورای اسلامی و چه خبرگان… در صحنه باشند. عدم دخالت ملت، از مراجع و علمای بزرگ تا طبقهی بازاری و کشاورز و کارگر و کارمند همه و همه مسئول سرنوشت کشور و اسلام میباشند؛ چه در نسل حاضر و چه در نسلهای آتیه؛ و چه بسا در بعضی از مقاطع، عدم حضور و مسامحه، گناهی باشد که در راس گناهان کبیره است.» (وصیت نامه الهی سیاسی رهبر کبیر انقلاب اسلامی)
مقام معظم رهبری نیز می فرمایند: «در حقیقت انتخابات و حضور مردم در صحنهی انتخابِ رئیس جمهور، نمایندگان مجلس و یا سایر انتخابهایی که میکنند، هم حقّ مردم است، هم تکلیفی بر دوش آنها است. در نظام اسلامی، مردم تعیینکنندهاند. این هم از اسلام سرچشمه میگیرد.» (بیانات در مراسم سالگرد رحلت امام خمینی(ره)، 1380/03/14)
در نظام سياسي اسلام، از مشارکت سياسي به عنوان حق و تکليف مردم ياد شده است. طبق تعابيري كه از امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری(حفظه) بیان شد، انتخاب كردن و رأي دادن، هم يك حق براي مردم است و هم يك تكليف شرعي در رديف ديگر تكاليف شرعي و شايد بالاتر از برخي تكاليف ديگر است.
در نگاه اسلامي منشأ تمامي حقوق، خداوند است و اوست كه نظام حقوق و تكاليف را براي زندگي بشر تعريف کرده و از طريق فطرت و ارسال شريعت نبوي در اختيار بشريت قرار داده است. يكي از اين حقوق، «حق تعيين سرنوشت» است كه در نظام سياسي اسلام بهعنوان يكي از اركان مهم شكلگيري حكومت اسلامي محوريت دارد. از آنجا که در اسلام، رأي و انتخاب ملت در عرصه نصب کارگزاران حکومت اسلامي اعتبار دارد، ملت حق دارند که در انتخابات حاضر شوند و به نامزد مورد علاقه خود رأي دهند.
در بهکارگيري تعبير تکليف، نکته ديگري نيز نهفته است و آن اينکه عمل به تکليف مستلزم رعايت چارچوبي است و با رعايت اصول و قواعدي معنا مييابد؛ در نگاه تکليفمدارانه به انتخابات، شخص بايد در درجه اول به دنبال کشف وظایفش باشد و در درجه دوم، عمل کردن به این وظایف مهم است.
وظیفه اول ما
به نظر می رسد وظیفهی اول ما، مشارکت و حضور پرشور و نشاط در انتخابات است، حضوری که می تواند استقامت کشور را در مقابل دشمنیها زیاد کند و دشمن را از فکر ضربه زدن منصرف کند.
دشمنانی که از ماه ها قبل از انتخابات سعی دارند عدهی کمی به پای صندوقهای رای بروند تا در دنیا نشان دهند که مردم ایران به نظامشان «نه» گفتهاند.
قطعاً آن هایی که به خاطر «نه» گفتن به نظام، پای صندوق نمیآیند، درصد خیلی کمیاند و البته قطعاً هستند کسانی که به خاطر یأس از بهبود شرایط و نارضایتی از وضعیت معیشتی، اقتصادی، فرهنگی و… به پای صندوق های رأی نمیآیند.
وجود بخشي از مشکلات در کشور ما، طبيعي و بخشي ديگر به دليل سوء مديريتها است که فشارهای زیادی نیز بر مردم کشور وارد کرده است. راه صحيح حل معضلات ناشی از سوء مدیریتها، مشاركت سياسي و تلاش براي انتخاب كانديداي اصلح و كنار گذاشتن ناكارآمدان است، نه قهر با صندوقهاي رأي! در واقع، اين حضور فعال در انتخابات و گزينش بهترينها و آنهايي كه برنامه و راهكاري براي حل معضلات كشور دارند، ميتواند راهگشاي مشكلات كشور باشد.
البته با کمی دقت می توان فهیمد که حضور پرشور تازه ابتدای راه است و آنچه دارای اهمیت بیشتری است، حضور آگاهانه و مبتنی بر تشخیص انسان است.
«مردم باید به فکر شناخت اصلح باشند؛ چون امر کوچکی نیست. مسألهی انتخابات، مسألهی سپردن سرنوشت بخش عمدهی امکانات کشور به یک نفر و یک مجموعه است. سرنوشت مسائل اقتصادی، مسائل فرهنگی، روابط خارجی و مسائل گوناگون دیگر تا حدود زیادی به این قضیه وابسته است.» (بیانات آیت الله خامنه ای در دیدار جمعی از مردم گیلان، 1380/02/11)
وسیله تشخیص
ما در شرایطی هستیم که وسیله تشخیص هم در اختیار ماست، از جمله آن، برنامههایی است که از صدا و سیما پخش خواهد شد. تشخیصها هم متفاوت است. ممکن است تشخیص یک نفر با تشخیص شخص دیگر مخالف باشد؛ این یک امر کاملا طبیعی است. ممکن است شما به یکی از نامزدها علاقهمند شوید، رفیقتان به یک نامزد دیگر؛ این نباید موجب شود که ما مردم در مقابل هم قرار بگیریم.
قانون انتخابات اصلاً برای همین است که هرکس بنابر تحقیق و تشخیص خودش بتواند آزادانه به فردی رأی بدهد و قطعاً افراد داخل یک جامعه اختلاف نظر و دیدگاه دارند اما نباید بگذاریم که به خاطر علاقهمندی یک دسته به یک نامزدِ ریاست جمهوری و دستهی دیگر به یک نامزد دیگر، بین آحاد مردم شقاق و اختلافی پیدا شود. بالاخره اکثریت و اقلیتی هست، ضابطه و قانونی هست؛ بر طبق آن عمل خواهد شد و ما مردم نباید با هم کدورت بیجا درست کنیم و یک جامعهی چند قطبی بسازیم.
تلاش برای حضور حداکثری خود و اطرافیانمان، شناخت اصلح، پرهیز از کدورتهای بیجا، اعتنا نکردن به زبانهای بیتقوا و ناامیدکننده، حفظ آرامش سیاسی کشور، بصیرت و هوشیاری از جمله وظایف مردم برای عمل به تکلیف شرعیشان است. تکلیف و عمل صالحی که فقط یک روز برای انجام آن وقت هست و اثری که از خود برجای میگذارد حداقل چهار ساله است و چه بسا با تصمیماتی که رئیس جمهور منتخب میگیرد اثرات این انتخاب تا سالیان سال، محسوس باشد.
روز انتخابات روز تعیین سرنوشت کشور و مردم حداقل برای چهار سال است، و این موضوع مسئلهی کمی نیست پس بایستی برای این روز سرنوشتساز آماده شویم.
انتهای پیام/