به بهانه یک سالگی نشریه چراغ (ویژه فعالان و مراکز فرهنگی شهر اصفهان)

ندای اصفهان- محمد جلوانی: بچه های مذهبی چه در اصفهان و چه در دیگر شهرهای ایران، عمدتاً دوران نوجوانی و شکل ­گیری اندیشه و رفتار اجتماعی و سیاسی خود را با عضویت و همراهی در هیآت، تشکل ­ها و گروه­ های فرهنگی طی کرده­ اند. دورانی سرشار از معنویت، معصومیت، تجربه و کوله باری از خاطره. ظاهراً در سال­های اخیر فعالیت این­گونه جمع­ها کم­رنگ ­تر شده و یا شکل و شمایل آنها تغییر کرده­ است. به هر روی خاطره جمعی این فعالیت­ ها بیشتر در یادها و ذهن­ها باقی مانده و شایسته است به نحوی قابل تحلیل و بررسی، ثبت و ضبط و نگهداری شوند. نشریه چراغ دغدغه این کار را در شهر اصفهان دارد.

پیش از این مروری بر یکی از شماره­ های این نشریه داشته­ ایم (+). با انتشار چهارمین شماره از این فصلنامه و یک ساله شدن آن، به نظر می ­رسد این نشریه جایگاه و ثبات خود را بیشتر از پیش یافته ­است و مروری جدی­ تر می­ طلبد.

تا کنون چهار شماره از فصلنامه «چراغ» (نشریه داخلی فعالان و مراکز فرهنگی مردمی) با سیاست­گذاری آقایان علی قاسم زاده، محسن کریمی و مجتبی شاهمرادی و سردبیری آقای امیر محزونیه چاپ و منتشر شده است. «چراغ قصد دارد محلی برای تبادل تجربیات و ایده ­های فرهنگی باشد و همچنین به نقد فعالیت ­های فرهنگی در شهر اصفهان بپردازد و با نگاهی عمیق ­تر رویدادهای فرهنگی و اتفاقات مهم آن را بررسی کند.[۱]» در همین جهت با بهره ­گیری از اندیشه و تجربه فعالان فرهنگی در حوزه ­های مختلف، نگاهی به گذشته فعالیت­های آنان داشته باشد، وضعیت فعلی را شناسائی کند و برای آینده برنامه ریزی نماید. «چراغ آماده است برای آنان که حرفی و تجربه­ ای برای گفتن دارند، فرصتی فراهم آورد» که می­ تواند فرصت مغتنمی باشد برای اهالی فرهنگ و قلم و صاحبان تجربه و سوابق تا به نگارش و ترویج اندیشه­ های خود بپردازند.

مسلما مرور خاطرات اعضا و تاریخچه مجموعه­ های فرهنگی نه تنها خاطره­ انگیز و دل­نشین است که در بسیاری موارد عبرت­ افزا و به فکر فروبرنده نیز هست چون می­ توانیم تفاوت­ های رفتاری خود را در برهه های مختلف رو در رو ببینیم و بسنجیم و بر اساس آن برای آینده برنامه ­ریزی کنیم. در بخش ­های گوناگون نشریه چراغ با دیدگاه ­های متنوع و ابعاد و اجزای مختلف فرهنگی روبه ­رو خواهید شد که بر مبنای همین نیاز شکل گرفته­ اند. از «کرسی آزاد اندیشی» که «قرار است جایی باشد برای فکر کردن، جایی برای قلمی­ کردن و نقد موضوعاتی که فعالین فرهنگی با آن درگیر هستند.» جائی که «بنا دارد با صدای بلند فکر کند و ملاحظه ای در این فکر نداشته باشد.» تا «میز اندیشه» که «ایستگاه فکر است. جایی برای تأمل بیشتر بر روی فعالیت­ های فرهنگی. جایی برای اینکه کمی از نمای بالاتری به اتفاقات فرهنگی نگاه کنیم.»

از «تجربه» که محلی «برای ثبت رویدادها و اتفاقات فرهنگی است که دور و برمان شکل گرفته است. جایی برای گفت­ و­گو، بررسی و مدل کردن فعالیت های فرهنگی گروه­ ها و مجموعه­ هایی که هر کدام به فرمی رسیده­ اند.» تا «آکادمی» یعنی «محل آموزش، جایی برای تخصصی کردن و مطرح کردن حرف­ هایی که به درد همه فعالان فرهنگی می­ خورد.»

محتویات «خاطره شفاهی» از نام آن پیداست. «خاطره هم بنا دارد روایت ­های تاریخی از شکل ­گیری مراکز و مجموعه­ های فرهنگی و ریشه­ های آن­ها را از زبان کسانی که خود نقش اصلی را در راه ­اندازی آن داشته اند، بیان کند.»

سبک زندگی با رویکرد ایرانی – اسلامی از دغدغه­ های مهم و اصلی مقام معظم رهبری است. یکی از راه ­های ترمیم و تصحیح سبک زندگی مردم، الگوگیری از بزرگان است. بخش «سبک زندگی» چراغ نیز «قرار است نگاه جزئی ­تری داشته باشد به زندگی بعضی از بزرگان. مهم در این بخش تجربه و زیست متفاوت فعالان فرهنگی است.»

در نهایت به سفرنامه می­ رسیم. «تجربیات فرهنگی ما غالباً درون­ مرزی و درون­ گروهی است و تصویری از آنچه خارج از مرزها و در جغرافیای فرهنگی دیگر می ­افتد، نداریم. گاهی برای داشتن تصویری واقعی ­تر از وضعیت خودمان، مقایسه و تطبیق آن با فضاهای کشورهای دیگر کمک می کند.»

در هر شماره چراغ قرار است شما مهمان یک اینفوگرافی نیز باشید که «هر بار آمار و اعداد یک حوزه از فرهنگ را به صورت کلی بررسی کند و نمائی کلی از وضعیت حوزه ­های مختلف فرهنگی شهر اصفهان بدهد.»

بسیاری از دغدغه­ مندان عرصه فرهنگ وضعیت کنونی فرهنگ شهر اصفهان مطلوبِ­شان نیست و یا انتقادات و پیشنهادهایی در مورد آن دارند. چراغ ادعا دارد «بابِ گفت­ و­گو، نقد و … در مورد مطالب نشریه و یا هر مطلبی که به فعالیت­های فرهنگی و مراکز فرهنگی مربوط باشد، برای صاحب نظران این حوزه باز است.» «برای چراغ، تضارب آرا و مدارا در برابر اندیشه ­ها و سخن دیگران مهم است. بنابراین لزوماً همه مطالبی که در این نشریه می­ خوانید، مطابق موضع دست­ اندرکاران نشریه نیست.»

اگر شما هم نیاز به آشنایی با فضای جامعه امروز از جنبه های گوناگون آن دارید می توانید با چراغ خیابان ها، کوچه ها و پس ­کوچه­ های فرهنگیِ اصفهان را قدم­ به­ قدم مرور کنید. اگر هم می­ خواهید دیگران از شناخت و تجربه شما بهره ببرند بسم الله. همین حالا قلم بردارید و چشمِ چراغ را روشن کنید.

[۱] – تمام مطالب گنجانده شده درون گیومه­ ها، عیناً از شناسنامه و سرفصل های نشریه چراغ نقل شده ­اند.

برچسب‌ها: اصفهان, امیر محزونیه, مجتبی شاهمرادی, محمد جلوانی, مراکز فرهنگی اصفهان, نشریه چراغ

مطالب مرتبط

• گردشگری و تجربه سفر به روستاهای اصفهان

• ای‌کاش استانداری نزدیک انتخابات به یاد خانه احزاب اصفهان نمی‌افتاد

• ترکی: مردم استان‌های همجوار را مقابل هم قرار ندهیم