ندای اصفهان- حجت الاسلام جمال نصیری فرد/
معروف است که بهترین حمله، بد دفاع کردن است؛ چرا که ضربه ای که از دوست نادان بر پیکر یک حقیقت یا حرکت بزرگ وارد می شود حتی بوسیله ی قوی ترین دشمنان نیز وارد نخواهد شد. بر اساس این گزاره ی عقلی، در هر جریانی (اعم از معرفتی، سیاسی و…) افرادی که می خواهند مبلّغ و مدافع آن باشند، باید به تمام ابعاد آن واقف و مسلّط باشند وگرنه بیش از آنکه مفید واقع شوند، مضر خواهند بود.
رعایت این مساله در مورد اسلام اهمیت بیشتری دارد؛ چراکه دینی است دارای ابعاد بسیار (اعم از فردی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و…) که بصورت نظام مند و هماهنگ، همه ی مسائل پیرامون رفتارهای انسانی را مدّ نظر قرار داده است. در یک سیستم نظام مند، تمامی گزاره ها باید به درستی رعایت شود وگرنه به مشکل و حتی گاهی به بحران برمی خوریم، شاید قیاس به ساعت، تشبیه ناروایی نباشد: تنها کافی است یکی از چرخ دنده های ساعت، از کار بیفتد، تا عملا کل عملیات ساعت مختل شود.
در سیستم عظیم دین هم اگر قطعه ای از قطعات پازل دین نادیده گرفته شود، قطعا اثر سوء آن را بر دیگر قطعات این پازل شاهد خواهیم بود. فرض کنید اگر اسلام بجای گزاره ی ازدواج از “رهبانیت” خودساخته و بدعت گونه ی مسیحیت استفاده می کرد، چه فاجعه ای را در جامعه شاهد بودیم؟!
علماء و مخصوصا مسئولین حکومت اسلامی نیز بیش از هرکسی موظفند به ابعاد دین احاطه داشته باشند تا مبادا بجای نصرت دین موجب خسارت های جبران ناپذیر شوند و انحرافی در مسیر دین را مهیا سازند! روایات نیز بر این موضوع تاکید کرده اند: رسول خدا(ص) میفرماید: «إنَّ دِینَ اللّه ِ تعالى لَن یَنصُرَهُ إلاّ مَن حاطَهُ مِن جمیعِ جَوانِبِهِ» (نمیتواند دین خدا را کمک کند مگر کسی که به همه جهتهای دین احاطه داشته باشد) (۱)
اصطلاح “اسلام آمریکایی” واژه ای است که حضرت امام(ره) در اواخر عمر خویش بسیار به کار می بردند؛ چراکه بیم آن را داشتند که عده ای با زیرپا گذاشتن این قاعده ی مسلم عقلی در تبیین اسلام (نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَکْفُرُ بِبَعْض) (۲) موجب انحراف دین به تمایلات لیبرال ها گردند و عملا در اراده و خواست خداوند از حکومت اسلامی خدشه وارد کنند.
مباحثی همچون تساهل و تسامح در دین و یا “اسلام رحمانی” که ریشه در دولت دوم خرداد و فرهنگ سازی های غلط آنها دارد -و متاسفانه اخیرا هم به آن پروبال داده می شود- نیز از این مسئله مستثنی نیست (+)؛ تاجایی که رهبری هم آن را گوشزد کردند:
«گاهی یک شعارهایی داده می شود، شعارهای بهظاهر اسلامی که باطناً اسلامی نیست؛ از جملهی چیزهایی که اخیراً خیلی رایج شده و انسان میشنود در نوشتهها و در گفتهها، «اسلام رحمانی» [است]؛ خب، کلمهی قشنگی است، هم اسلامش قشنگ است، هم رحمانیاش قشنگ است؛ امّا یعنی چه؟ تعریف اسلام رحمانی چیست؟ خب، خدای متعال، هم رحمان و رحیم است، هم «اشدّالمعاقبین» است؛ هم دارای بهشت است، هم دارای جهنّم است… همینطور پرتاب کردن یک کلمه بدون عمقیابی، کاری است غلط و احیاناً گمراهکننده. بعضیها که در حرف ها و نوشتجات و اظهارات این تعبیر «اسلام رحمانی» را به کار می برند، انسان مشاهده می کند و خوب احساس می کند که این اسلام رحمانی یک کلیدواژهای است برای معارف نشئتگرفتهی از لیبرالیسم.» (۳)
یادمان باشد اسلاممان را از حافظ نگرفته ایم که بگوییم: «با دوستان مروّت با دشمنان مدارا»، منبع و حجت ما کتاب و سنت است که فرمود: «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَماء بینهم» (۴) و اسلام در عین رحمانیت خود با مسلمین، با کفار و دشمنان خود به شدت مبارزه می کند و هرگز از دشمنی آن ها غفلت نمی ورزد؛ لذا نمی توان جنگ امام حسین و صلح اجباری امام حسن (ع) را به منطق مذاکرات گره زد؛ البته منکر کارآمد بودن مذاکرات در جایگاه خود نیستیم بلکه می خواهیم بگوییم: با تأویلات به ظاهر زیبا، دین را تحریف نکنیم.
پی نوشت:
۱٫ کنزالعمال/۲۸۸۸۶
۲٫ نساء / ۱۵۰
۳٫ بیانات در دیدار جمعى از دانشجویان ۲۰/۰۴/۱۳۹۴
۴٫ فتح / ۲۹
متشکرم تذکرات لازم و خوبی بود.
بتازگی با سایت شما اشناشده ام اکثر مقالاتتان دقیق و آموزنده و استراتژیک هستند.
موفق باشید التماس دعا