نقش مادر در راه بهبود آموزش و اقتصاد در خانواده

ندای اصفهان- رضوان قربانی

«ملّت عزیز ایران باید همّتشان این باشد که قوی بشوند.» این گزاره‌ی مطرح شده از سوی رهبر انقلاب اسلامی در خطبه‌های نماز جمعه ۲۷ دی ماه ۱۳۹۸ نوعی جمع‌بندی کلانِ ناظر به وظایف عموم مردم و مسئولین از سوی ایشان بود: «باید ملّت ایران و مسئولین کشور تلاششان برای قوی شدن کشور و قوی شدن ملّت باشد، با اتّحاد، با حضور، با صبر و استقامت و با کار سخت و پرهیز از تنبلی؛ این اگر [محقّق] شد، به توفیق الهی، به فضل الهی، ملّت ایران در آینده‌ی نه چندان دوری آنچنان خواهد شد که دشمنان حتّی جرئت تهدید هم پیدا نکنند.»

قوی شدن یک جامعه وقتی اتفاق می‌افتد که خانواده‌های قوی داشته باشد؛ و خانواده قوی و شاد خانواده‌ای است که مدیر داخلی آن، قوی، با نشاط و فعال باشد؛ و آن مدیر، مادر خانواده است. او باید بتواند به خوبی خانواده و فرزندانش را مدیریت کند، یک مدیریت فعال و شاد داشته باشد، باید موثر باشد برای خودش، فرزندانش، خانواده‌اش و حتی آشنایان و دوستان، حتی در این دوره‌ کرونایی با تمام فشارهای اقتصادی.

برای نمونه می‌توان با چند هماهنگی ساده، مادر هم از آموزش فرزندانش لذت ببرد، هم به اقتصاد خانواده کمک کند و هم در این روزگار کرونایی آسیب‌های فضای مجازی را برای فرزندانش کاهش دهد.

چطور، مگر امکان دارد؟!

بله، با یک راه‌کار ساده.

اکثر والدین امروزی یا خودشان یا نزدیکانشان تحصیل کرده‌اند، هر کسی در یک رشته درس خوانده؛ مثلا بانوی‌خانه رشته‌اش ادبیات است، دیگری ریاضی و فرد دیگر فیزیک، در واقع می‌توان گفت سه معلم در فامیل هستند. می‌توان با فامیل، آشنایان و حتی دوستان صحبت شود، هفته‌ای یکی دو ساعت به بچه‌های همدیگر در راستای رشته‌ خودشان آموزش دهند. با رعایت پروتکل‌های مربوط به پیشگیری از کرونا این فعالیت انجام شود. کسی که رشته‌اش ادبیات عرب بوده عربی یاد بدهد و آن‌که تجربی بوده علوم و… .

این‌گونه، هم زکات علم داده می‌شود، هم هزینه‌ معلم خصوصی در جیب خود شخص برمی‌گردد و هم یک انگیزه‌سازی برای درس خواندن بچه‌های فامیل است.

شاید گفته شود در نزدیکان و فامیل، افراد تحصیل‌کرده به آن معنا وجود ندارد، یا این‌که رشته‌های درسی آن‌ها به کار نمی‌آید؛ بله! حداقل می‌توان چند نفر از مادران دغدغه‌مند برای آموزش با نشاط دانش‌آموزان جمع شوند و پشتیبان درسی دانش‌آموزهای یکدیگر باشند.

از فواید دیگر این کار تشکیلاتی برای مادران این‌است‌که گاهی فرزندان، خیلی حرف والدین را گوش نمی‌دهند؛ اما جلوی عمه و دایی و خاله و دوستان رودربایستی دارند و در کار گروهی با ایجاد رقابت سالم بین آن‌ها، موجب بیشتر شدن انگیزه می‌گردد. درنتیجه فرزند با انگیزه بهتری به فعالیت می‌پردازند.

پس، برای این‌که روی پای خودمان بایستیم و دستمان جلوی اجنبی دراز نباشد، چاره‌ای نداریم جز قوی کردن خودمان و کشورمان. روحیه و انگیزه درس‌خواندن در فرزندانمان را تقویت نماییم‌، یک آموزشگاه کوچک راه اندازی نماییم. با توکل به خدا و با توجه به توانمندی‌های فردی و خانوادگی، فخری‌زاده‌ها، تهرانی‌مقدم‌هایی تربیت نماییم تا خودمان و کشور عزیزمان، همیشه قوی و پا برجا بماند.

انتهای پیام/

برچسب‌ها: آموزش, اقتصاد, خانواده, رضوان قربانی

مطالب مرتبط

• عجله «بایدن» برای بازگشت به برجام/ خطر شرطی کردن اقتصاد ایران

• خط فقر چیست و شاخص های فقر عینی و فقر ذهنی کدام است؟

• بحرانهای اقتصادی کشور پیر و ضرورت جهش تولید نسل