عشایر دیزیچه اصفهان، خانه به دوشانی در اوج و اسراف کاری طبقه شهری

ندای اصفهان- سمیه نوری

رییس سازمان امور عشایر کشور در ۲۳ آذر سال ۹۱ گفت: عشایر کوچنده کل کشور یک میلیون و 250 هزار نفر در قالب 220 هزار خانوار هستند. عشایر از جمعیت جوانی برخوردارند.

وی افزود: سازمان امور عشایر کشور در تلاش است که زندگی عشایر را ساماندهی کند و در حال حاضر این ساماندهی را در قالب اسکان و تسهیل کوچ‌نشینی دنبال می‌کند. نزدیک به ۸ سال است از این بیانات می‌گذرد.

دیزیچه شهری در بخش مرکزی شهرستان لنجان استان اصفهان، ۳۵ کیلومتری جنوب غربی شهر اصفهان، ۱۰ کیلومتری شرق زرین‌شهر و در حاشیه رودخانه زاینده‌رود است. از دیرباز (دقیقا بعد از انقلاب) عشایر شهرکرد برای گذران پاییز و زمستان به کوهستان‌های این منطقه کوچ می‌کنند. این روند تا به امروز ادامه دارد.

لازم به ذکر است که برای عشایر این منطقه مکان اسکانی تعبیه نشده است. هر سال بهار سازه‌های خود را رها می‌کنند و می‌روند، در پاییز سازه‌ای را تحویل می‌گیرند که بدست اراذل و اوباش به خرابه‌ای مبدل گشته است. امسال نازنین فاطمه با پدر و مادر و برادرش به اینجا آمده است. سال های قبل به خاطر مدرسه رفتن و آرزوی دکتر قلب شدن تنهایی را تحمل می‌کرد و پیش زن‌عمویش پاییز و زمستان را سپری می‌کرد. امسال به خاطر اینکه درس‌هایش به صورت آنلاین برگزار می‌گردد، باخیال راحت با خانواده همراه شده است. اما در این کوهستان اینترنت به خوبی جوابگو نیست. از آن مهمتر شارژ گوشی است. به همین دلیل شنبه تا چهارشنبه به خانه‌ یکی از اهالی شهر می‌رود. در کل بیشتر اهالی شهر دیزیچه بیشتر از مسئولین به فکر آن‌ها هستند.

با وجود کرونا، بیشتر مردم دیزیچه پنج‌شنبه و جمعه خود را به عشایر سری می‌زنند. فرزندان با دام‌ها سرگرم می‌شوند. والدین نیز به گرفتن عکس سلفی با کوه یا آتش زدن بوته ها روی می‌آورند.

باغ وحش مجانی، خرسواری مجانی.

عشایر دیزیچه اصفهان- عکس از محمد طاها بهرامی

عشایر دیزیچه اصفهان- عکس از محمد طاها بهرامی

اما غرض از این‌همه آسمان ریسمان به هم بافتن چیست؟

چه خوب است در زندگی این افراد اندکی تامل نماییم، این افراد اوقات فراغتشان به زیر صفر می‌رسد. مرد و زن از صبح فعالانه با هم، همکاری نموده، تا شب مشغولند. برای یک کاسه آب مسیر طولانی‌ای را باید طی کنند. ساده‌زیستی را پیشه کرده‌اند، خانه به دوشانی هستند که چاره‌ای جز این ندارند. چه مشقت ها و مشکلاتی که ما با یک صدم آن هم مواجه نیستیم. باز زیاده خواهی را ترک نکرده، اسراف‌هایی را در طول شبانه‌روز انجام می‌دهیم که برای ما عادی شده‌است. اسراف به معنای زیاده روی و خرج غیر عاقلانه است. اگر یک کبریت را بی دلیل روشن کنیم، اسراف کرده‌ایم.

حضرت محمد‌‌(صلی الله علیه و آله) در مورد اسراف می‌فرمایند: «در آخرالزمان اسراف می‌کنند، حتی در آب وضو و غسل.»

نه تنهادر زمینه‌ آب، بلکه در خوابیدن نیز به شدت اسراف‌کاریم‌، سبک زندگی امروزی متوسط زمان خواب انسان‌ها را تغییر چشم‌گیری داده است. در برخی افراد بیش از حد شده و در برخی افراد به دلیل حجم زیاد کارها و مشکلات اقتصادی، استرس و فشار روانی در زندگی شخصی و شغلی، حضور پررنگ در شبکه‌های اجتماعی و… کم شده است و چه زیبا امام صادق‌‌(علیه السلام) فرموده‌اند: بسیار خوابیدن، دین و دنیای انسان را تباه می‌کند.

اسراف آب

اسراف خواب

سومین اسراف، اسراف کلام است. حتی در کلام اسراف و زیاده گویی بسیار رایج است. امیرالمومنین

حضرت علی(علیه السلام) به این مهم تاکید نموده و می‌فرمایند: العلم نقطة کثرها الجاهلون.

علم، تنها یک نقطه است که نادان‌ها آن را زیاد کرده‌اند.

شیطان به صراحت می‌گوید: شخصی که اسراف می‌کند، برادر من است.

با اسراف در برق، گاز، تلفن، شارژ اینترنت، شارژ موبایل و… با شیطان فامیل شده‌ایم. با اینکه خدا جمعاً ۲۳ بار در قرآن، انسان را از اسراف نهی نموده است، اما باز هم به قول شهید باکری خون شهیدان را لگدمال می‌کنیم.

نه، امکان‌پذیر نیست. جامعه‌ ایرانی فامیل شیطان شدن را با مانوس شدن با قرآن عوض می‌کند و سبک زندگی قرآنی را ترویج خواهد داد.

انتهای پیام/

برچسب‌ها: اسراف, دیزیچه, سمیه نوری, عشایر, قرآن, لنجان, محمد طاها بهرامی

مطالب مرتبط

• استاد محسن جلالی (زید عزه)/ مبحث بطون قرآن

• پایان رمضان آغاز زیست مقربانه ­تر

• در رویکرد قرآنی، ارتباطات جمعی فرآیند «هجرت پیام» و «آیین ساخت امت» است